PROBLEMATYKA PRAWNA USTAWY O KSZTAlTOWANIU USTROJU ROLNEGO (NA TLE ZARYSU HISTORYCZNEGO W SFERZE OBROTU NIERUCHOMOsCIAMI ROLNYMI)

摘要

Ustawa z 11 kwietnia 2003 r. o ksztaltowaniu ustroju rolnego, wbrew brzmieniu jej tytulu, w zasadzie reguluje przenoszenie wlasnosci nieruchomosci rolnych. Jej rozwiazania dotycza waznego, ale tylko fragmentu ustroju rolnego, a mianowicie stosunków wlasnosciowych. Jednakze nawet w ramach tego fragmentu ustroju rolnego, ustawa nie wprowadza spójnych, przemyslanych rozwiazań prawnych, aktywnie i racjonalnie wspierajacych pozadane przemiany struktury agrarnej gospodarstw. Trzeba podkreslic, ze ustawanie zawiera zadnych instrumentów prawnych, zapobiegajacych nieracjonalnym podzialom gospodarstw. Jesli chodzi o przeciwdzialanie nadmiernej koncentracji gruntów, ustawa posrednio wprowadza 300-hektarowy próg obszarowy, przy calkowitej rezygnacji z bezwzglednego zakazu powiekszania gospodarstw poza okreslona powierzchnie. Jesli chodzi o zapewnienie prowadzenia dzialalnosci rolniczej przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach, nastapilo nieznane dotad w naszym prawie poszerzenie kregu osób o "odpowiednich" kwalifikacjach teoretycznych, skutkujace uznaniem kazdego obywatela, legitymujacego sie jakimkolwiek wyksztalceniem srednim lub wyzszym, za osobe o wlasciwych kwalifikacjach do nabycia gruntów rolnych. Przyznanie Agencji Nieruchomosci Rolnych mozliwosci ingerowania (za pomoca prawa pierwokupu i prawa nabycia) - co do zasady - w kazde nabycie nieruchomosci rolnej na podstawie umowy oraz ostatecznosc i niezaskarzalnosc jej decyzji, rodzi pytania o równowage stron i o konstytucyjne prawo obywatelido skargi na dzialalnosc państwowej agencji.