Charakterystyka fungicydów strobilurynowych z uwzglednieniem problemu odpornosci fitopatogenów

摘要

w ostatnim dwudziestoleciu rozwój chemicznych metod ochrony roslin przed patogenami zdominowalo pojawienie sie calkowicie nowej grupy zwiazków grzybobójczych - fungicydów strobilurynowych. Dominacja ta wynikala przede wszystkim z odmiennych, czesto unikatowych wlasciwosci tych fungicydów oraz doskonalych wyników aplikacji na polach doswiadczalnych i produkcyjnych. Juz po czterech latach od wprowadzenia na rynek pierwszych dwóch fungicydów strobilurynowych (azoksytrobiny i krezoksymu metylu) preparaty z tej grupy oraz zawierajace zwiazki o odmiennej budowie chemicznej, ale analogicznym mechanizmie dzialania stanowily 10% globalnego rynku fungicydów [3, 4, 44]. Niestety juz po kilku latach stosowania fungicydów strobilurynowych w populacjachwielu fitopatogenów pojawila sie odpornosc polowa i w konsekwencji odpornosc praktyczna, co postawilo pod znakiem zapytania zasadnosc stosowania fungicydów strobilurynowych w ochronie wielu gatunków roslin uprawnych [44].Celem niniejszego opracowania jest charakterystyka fungicydów strobilurynowych, z uwzglednieniem ich budowy, mechanizmu dzialania na grzyby i rosliny chronione oraz próba wyjasnienia mechanizmu powstawania odpornosci fitopatogenów na te preparaty.