Wplyw wyslku f izycznego na mechanizmy odpornosciowe u koni

摘要

Poczajek zainteresowania wysilkiem fizycznym jako czynnikiem immonomodulacyjnym datuje sie na rok 1901, kiedy to Larrabee (cyt. 31) wykazal u czterecli losowo wybranych uczestnikow bostońskiego biegu maratońskiego powysilkowe zmiany liczby krwinek bialych, a zwlaszcza neutrofilie. Jego zdaniem, przypominaly one stan zapalny i byly podobne do reakcji obserwowanych w przebiegu wielu chorob. Trzydziesci lat pozniej Baetjer (cyt. 31) jako pierwsza wyrazila przypuszczenie, ze zmeczenie miesni moze powodowac spadek odpornosci i stanowic czynnik predysponujacy dla chorob zakaznych, a zwlaszcza zakazeń drog oddechowych. Stalo sie to impulsem dla wielu pozniejszych badań, tym bardziej, ze liczne obserwacje epidemiologiczne potwierdzaly wieksza czestosc zachorowań na infekcje gornych drog oddechowych f upper respiratory tract infection - URTI) wsrod sportowcow poddanych intens3rwnym i wyczerpujacym programom treningowym (15,22,36). Przekonujacych ynikow dostarczyli, miedzy innymi, Nieman i wsp. (33), ktorzy wykazali wsrod 2311 uczestnikow ma-tom w Los Angeles wyraznie wiekszy udzial przypadkow zachorowań na URTI w okresie jednego ty-pdnia po starcie (12,9%) anizeli w rowiesniczej groupee kontrolnej (2,2%). Z drugiej jednak strony, do-brze udokumentowano rowniez poglad, ze aktywnosc liczna (zwlaszcza umiarkowana) moze promowac opornosc przeciw tym infekcjom (25, 32, 41).