Regelmatig ontvang ik joviale mailtjes met teksten als 'Tijdje niet gezien, Pipo!', of 'Hey Pipo de Clown, Mis je beloning niet!' Raar? Niet echt. Ik vul namelijk lang niet altijd mijn eigen naam in bij online bestellingen, uit weerzin tegen de overvloed aan persoonlijke gegevens die je als koper steeds dient in te vullen. Telkens als ik zo'n Pipo-mail zie binnenkomen, voel ik enige euforie. Ha Amazon! Jullie zijn dan wel een miljardenbedrijf en weten alles van me, maar nu heb ik jullie mooi beet!, denk ik dan. Met dit soort kleine daden van verzet blijk ik, in de woorden van technofilosoof Rens van der Vorst, te behoren tot het leger van de 'digitale gremlins'. Gremlins zijn mythische wezen die er plezier in scheppen het systeem te saboteren. Digitale gremlins, ook de titel van Van der Vorsts nieuwste boek, doen hetzelfde: met protestacties die nauwelijks moeite kosten, binnen de grenzen van de wet blijven en waarvoor geen technisch vernuft vereist is, pakken ze de controle terug van de algoritmen. Zijn die algoritmen zo dominant aanwezig dan? Van der Vorst, als docent en onderzoeker verbonden aan Fontys Hogescholen, vindt van wel. Hij gaat daarom voorop in de gremlin-guerilla door allerlei mogelijke sabotageacties te verzinnen. Maakt dat dit boek tot een handboek voor keiharde actie? Integendeel: het zijn stuk voor stuk ludieke, speelse plaagstootjes. Wat Van der Vorst vooral lijkt te beogen, is de lezer bewustmaken van de oprukkende aanwezigheid van digitale technologie en onze argeloosheid op dat gebied.
展开▼
