'Hybrid peacebuilding' De potentie om het ineffectieve state-centered karakter van liberal peacebuilding in falende staten te doorbreken

摘要

Gewapende conflicten zijn de afgelopen vijftien jaar wereldwijd complexer geworden.1 Internationale actoren, waaronder de Verenigde Naties (VN), zijn met hun huidige aanpak niet (of slecht) in staat een duurzame vrede te bewerkstelligen.2 Voorbeelden hiervan zijn Soedan en Mali. De huidige aanpak van peacebuilding neigt naar symptoombestrijding. Daarmee slaagt deze weliswaar in het stoppen van (grootschalige) gewelddadigheden, maar niet in het aanpakken van de hoofdoorzaken van het conflict en het bewerkstelligen van duurzame vrede in falende staten. Dit artikel zet de oorzaken van de ineffectiviteit van het huidige (liberal) peacebuilding beleid uiteen, geeft een overzicht van de ontwikkeling van het concept hybrid peacebuilding en beoogt daarmee een bijdrage te leveren aan een effectiever beleid op het gebied van peacebuilding.