THE USE OF IR SPECTROSCOPY AFTER REHYDRATION TO FOLLOW TERNARY LIPOPLEX FORMATION AND DESIGN AS A METAL-BASED DNA NANOPHARMACEUTICALS

摘要

Во испитувањето беше користена ИЦ спектроскопија со цел да се следи динамичкиот структурен премии на тројниот комплекс, со потенцијал за транс-фекција, составен од ДНК, двовалентен метал и катјонски фосфолипид со голе-мина од 100 nm, преку препознавање на одделните молекули вклучени во комп-лексот. Особено внимание е посветено на изборот на малите наелектризирани метални јони како комплексирачки средства и цвитерјонот L-α-фосфатидилхолин како замена за актуелно користените проблематични катјонски липиди во ген-ската трансфекција. Во актуелното испитување, споредувани се спектрите на одделните компоненти со спектрите на бинарните смеси составени од нуклеинска кисе-лина-липид, односно липид-метал, како и со тројниот комплекс. Податоците до-биени за карбонилната, холинската и СН групата се користени за определување на профилот на комплексот ДНК-фосфолипид создаден со посредство на Мп~(2+). Јонски-те ефекти се должат на дехидратација на фосфатите и водородно врзување на карбо-нилите. Анализирана е можната структура на тројниот комплекс, вклучително и по-тенцијалот истиот да биде користен како невирусна формулација за генска испорака.%IR spectroscopy was used to follow the dynamic structural transitions of the transfection competent 100 nm DNA-divalent metal cation-phospholipid ternary complex upon recognition of individual molecules engaged. The selection of small charged metal ions as complexing agents and zwitterionic L-a-phosphatidyl-choline as an alternative to the currently used problematic cationic lipids in gene transfection is emphasized. Spectra of unbound components were compared with those of nucleic acid-lipid and lipid-metal ion binary mixtures, as well as with the ternary complex. Data obtained for carbonyl, phosphate, choline and CH groups was used for deductions of DNA-phospholipid recognition profiles, induced by Mn~(2+). Ion effects were considered as dehydrations of phosphates and H-bonding of carbonyls. The possible structure of the ternary complex is discussed with its further potential to be utilized as a nonviral gene delivery formulation.