Carbon Footprint of Production Processes of Polypropylene Nonwoven Shopping Bags

摘要

This article reports on the carbon footprint of production processes of polypropylene non-woven shopping bags made out of two different manufacturing technologies (Products A and B, made by the conventional sewing and thermal joining methods) assessed from their cradle to the gate stage using the Life Cycle Assessment (LCA) technique. This study was performed based on the comprehensive Life Cycle Inventory (LCI) of two different manufacturing sequences obtained from a detailed in-field study of the nonwoven PP bag manufacturing industry. The environmental impacts were quantified by means of the IPCC 2007 GWP V 1.1. method in SIMAPRO 7.2. The carbon footprint expressed in terms of the global warming potential (kg CO_2 values for 20 and 100 years), calculated by IPCC 2007 methods, was considered as a directive to compare the environmental impact of these bags, manufactured by the two different technologies, and a detailed explanation of the results is provided in this paper. From the results of carbon footprint modelling, product A, made by conventional sewing technology, was found to be better than product B, made by thermal technology. A detailed explanation of the results of the environmental performance of these bags as well as the hot-spots in both production technologies are discussed to a greater extent in this article.%Artykuł dotyczy poziomu emisji związków węgla przy produkcji toreb na zakupy wykonanych z włókniny polipropylenowej przy zastosowaniu dwóch różnych technologii (konwencjonalne szycie i zgrzewanie termiczne) ocenionego techniką LCA - środowiskowej oceny analizy cyklu życia produktu. Badania przeprowadzono w oparciu o wyczerpującą analizę zbioru danych cyklu życia (LC1) dwóch różnych procedur produkcyjnych opartych na zebraniu danych od producentów toreb. Ilościowa ocena wpływu środowiska została wyliczona stosując metodę IPCC 2007 GWP V1.1. Emisja związków węgla w kategoriach potencjału tworzenia efektu cieplarnianego (wartość kgCO2 podana dla 20 i 100 lat) zastała uznana za istotny czynnik dla oceny wpływu analizowanych procesów produkcyjnych na środowisko. Stwierdzono, że z punktu widzenia emisji korzystniejszy jest tradycyjny sposób produkcji - zszywanie, w porównaniu do zgrzewania.