POŁAWIACZE KRABÓW W UŚCISKU POPKULTURY: WOKÓŁ NARRACJI SERIALU DOKUMENTALNEGO DEADLIEST CATCH

摘要

Pochylając się nad konsumpcyjnym społeczeństwem symulakrów Jean Bau-drillard (1998, s. 191) konstatuje, że trudno naśladować rzeczywistość w sytuacji, gdy oddała ona pole swym znakom. Miejsce naśladowania zajmuje symulacja, która polega na tym, że „zamiast realnego procesu na pierwszy plan wysuwa się jego operacyjny sobowtór. [...] Operacja, a więc produkowanie rzeczywistości a nie sama rzeczywistość, generowanie za pomocą modeli hi-perrzeczywistości". I dalej: „Nie ma rzeczy, otoczeni jesteśmy ich podobiznami, które udają tylko, że nimi są". Kultura audiowizualna dorzuca do tego swoje „trzy grosze", poprzez spektakl stwarzając, powodując nierzeczywistość czy fikcyjność (zob. Chyła 1999, s. 29).%The material for the authors' analysis of the activities of seafarers comes from the reality show Deadliest Catch about crab fishers of the Bering Sea. The article begins with the question of whether a reality show formatted for the needs of the media can be a source of empirical data for sociologists. The authors argue that it can, as not everything is subject to cultural creation: the sea, as an actor in a 'supporting role', spontaneously dictates the work conditions of both the fishers and the television employees. To what degree thus is the constructivist vision of nature-as our human, cultural creation-true? This article has at least two cognitive aims. The first is to consider the 'construction' of the sea and the people associated with it by culture (including the media). The second, regardless of all the limitations connected with the film image, is to display the culture of the seafarers and the social relations existing on the cutter in extreme conditions of nature. The article describes the fishers' rituals (for instance, initiation), their social structure, hierarchy, and the specific type of solidarity occurring in that society.