CZY'RODZEŃSTWO ZAWSZE SIĘ BIJE'? ZNORMALIZOWANA PRZEMOC MIĘDZY RODZEŃSTWEM W DZIECIŃSTWIE-STAN BADAŃ, SKALA ZJAWISKA, DOŚWLĄDCZENLĄ DOROSŁEGO RODZEŃSTWA

摘要

Dzieci przez długi czas nie były obiektem szczególnego zainteresowania teorii społecznej. Na przykład Alfred Schütz za legitymowane obiekty badania uznaje w swojej socjologii normalnych, świadomych dorosłych (the normal, wide-awake adult) (Schütz, Luckmann 1973, s. 21). Przez długi czas dzieci, do czasu osiągnięcia dorosłości, jawiły się po prostu jako część rodziny, nieodróżnialna od systemu tworzonego przez dorosłych. Co więcej, nie zawsze wystarczyło osiągnąć wiek uznawany za granicę dorosłości, by stać się obiektem namysłu teoretyków społecznych; trzeba było również mieć inne cechy społeczne, na przykład być mężczyzną czy ojcem rodziny (zob. np. Rawls 1994). Problem usytuowania dzieci w strukturze społecznej z perspektywy różnych podejść socjologicznych podejmuje Michael Wyness w pracy Childhood and Society: An Introduction to the Soci-ology of Childhood (2006, s. 27-48). W teoriach, których twórcy starają się opisać strukturę społeczną, dzieci zwykle traktowane są jako część rodziny i przypisane do niej-to, co dotyczy rodziny, automatycznie przekłada się na sytuację dzieci-tak w postrzeganiu społecznym, jak i w perspektywie socjologicznej. Również wiele teoretyczek feministycznych, akcentując wpływ patriarchatu na relacje w rodzinie i męską dominację nad kobietami, przez długi czas nie dostrzegało pozycji dzieci w owej strukturze władzy (Wyness 2006, s. 36-38).